تصور می‌شود که جورج فینچ، شیمیدان و کوهنورد استرالیایی، اولین کسی بود که از آن استفاده کرد. ژاکت پاییندر اصل از پارچه بادکنک ساخته شده بود واردک پایین در سال ۱۹۲۲. ادی بائر، ماجراجوی طبیعت‌گرد، در سال ۱۹۳۶ پس از آنکه در یک سفر ماهیگیری خطرناک نزدیک بود بر اثر سرمازدگی بمیرد، یک کاپشن پر اختراع کرد. این ماجراجو یک کت پوشیده از پر اختراع کرد که در ابتدا «اسکای‌لاینر» نامیده می‌شد. این لباس بیرونی به عنوان یک عایق مؤثر، هوای گرم را جذب و حفظ می‌کند و آن را به انتخابی بسیار محبوب برای کسانی که شرایط سخت زمستانی را تحمل می‌کنند، تبدیل می‌کند. در سال ۱۹۳۹، بال اولین کسی بود که طرح خود را خلق، فروخت و ثبت اختراع کرد. در سال ۱۹۳۷، چارلز جیمز، طراح، ژاکتی با طرح مشابه برای اوت کوتور خلق کرد. ژاکت جیمز از ساتن سفید ساخته شده است اما طرح لحاف‌دوزی مشابهی را حفظ کرده است و او کار خود را «ژاکت‌های آیرو» می‌نامد. تکرار طرح‌های جیمز دشوار بود و بالشتک ضخیم داخل کت، تحرک افراد طبقه بالا را دشوار می‌کرد. این طراح سهم خود را کوچک می‌داند. این اشتباه به زودی با کاهش بالشتک دور یقه و آستین‌ها جبران شد.
پس از اولین حضورش، کاپشن‌های پر به مدت یک دهه در جامعه ورزش‌های زمستانی در فضای باز محبوب شدند. کاپشن پر در دهه 1940، زمانی که به عنوان پارچه‌ای برای لباس شب برای ثروتمندان دوخته و به بازار عرضه شد، شروع به فراتر رفتن از هدف کاربردی خود کرد. در دهه 1970، طراح نورما کمالی این لباس را به عنوان یک کاپشن ورزشی مخصوص زنان تغییر کاربری داد. کاپشن کاماری که "کاپشن کیسه خواب" نامیده می‌شود، دارای دو کاپشن دوخته شده به هم است که یک پر مصنوعی بین آنها قرار گرفته است. کاپشن‌های پر در چند دهه گذشته به یکی از اجزای اصلی مد زمستانی تبدیل شده‌اند. در طول دهه 1980، ایتالیا لباس‌های پفی به رنگ نئونی می‌پوشید. این کاپشن به سرعت در دهه 1990 محبوب شد، زیرا نسل جوان‌تر اهل خوشگذرانی خود را با کاپشن پر می‌آراستند و تمام شب را در ماه‌های زمستان می‌پوشیدند. روند مشابهی در ایالات متحده در طول دهه 1990 و اوایل دهه 2000 مشاهده شد، که در طی آن هنرمندان محبوب هیپ هاپ شروع به پوشیدن آن کردند. ژاکت‌های بزرگ.
زمان ارسال: ۱۹ سپتامبر ۲۰۲۲
